طلوع صبح عزا در عاشورا
به گزارش مهسان بلاگ، شهر قم در عاشورای حسینی حال و هوای خاصی دارد. پیر و جوان در دسته های عزاداری به چشم می خورند و با ورود به حرم حضرت معصومه(س) این مصیبت را به مادرش زهرا(س) و عمه سادات(س) تسلیت می گویند.
به گزارش خبرگزاری فارس از قم، آفتاب گرم و سوزان دامن خود را بر شهر گسترانیده، بغض فروخورده آسمان مانع بارش شده ولی در آرزوی بارانی است که دشت را سیراب کند و جرعه ای آب برای دلاورمردان کربلا به ارمغان آورد ولی افسوس که چشمه اشکش خشکیده است.
چشمان آسمان با مشاهده خون پسر زهرای اطهر سلام الله علیها خونین شد. اکنون پس از گذشت هزار و 400 سال هنوز داغ خون اباعبدالله (ع) و یاران با وفایش زنده است و مردم در مکان های مختلف از غم و اندوه این حادثه جانکاه دسته های عزاداری برپا می کنند.
شهر قم نیز شور و حال و هوای خاصی دارد. پیر و جوان در دسته های عزاداری به چشم می خورند. برخی مشک آب به دست دارند و با عبور در بین جمعیت عزاداران به یاد حضرت عباس(ع) و تشنه لبان کربلا، عزاداران را سیراب می کنند.
دسته های زنجیر و سینه زنی به سمت حرم کریمه اهل بیت(س) حرکت می کنند تا به این بانوی بزرگوار و حضرت ولی عصر عج الله این مصیبت را تسلیت گویند و با زهرای اطهر(س) در این مصیبت جانکاه ابراز همدردی کنند.
اینجا همه خود را به کاروان عاشقان رسانده اند تا عشق و ارادت خود را به ارباب بی کفن ابراز کنند، عرب، عجم، ترک و... هر یک با زبان خود نوحه سرایی می کنند و با فریاد لبیک یا حسین وارد حرم عمه سادات می شوند.
اگر فلسفه و داستان تاسوعا را بدانی معنا و مفهوم مکن ای صبح طلوع را درک می کنی. مگر در عاشورا چه مصیبتی قرار است بر حسین(ع)، عباس(ع) و یارانش وارد شود که خورشید نباید طلوع کند.
خورشید ناگزیر به طلوع است زیرا نبرد حق و باطل در جریان است و پیروزی خون بر شمشیر. صحنه ای که سالیان سال جاویدان می ماند و سندی بر حقانیت حسین فاطمه(ع) و یاران با وفایش است و هر ساله به واسطه آن شوری برپا می شود و خون درون رگ ها به جوش و خروش می افتد و چشمه اشک ها سرازیر می شود و بر سر و سینه زده و با ناله و زجه ناراحتی خود را ابراز می دارند.
چه غم سنگینی است که پس از گذشت این همه سال هنوز بر سینه ها سنگینی می کند و شوری بر عزاداری ها می افکند و با گریه و شیون آزادگی را فریاد می زنند و و حوایج خود را به یاد می آورند و با خود زمزمه می کنند:
یا حـسـین غریب مادر تویی ارباب دل مـن
یه گوشه چشم تـو بسه واسه حل مشکل مـن
جمع عاشقان و ارادتمندان به امام حسین(ع) با شور حسینی پرورش پیدا کردند و اکنون به هر شکلی خود را به دسته های عزاداری رسانده و با زنجیر و سینه زنی بخشی از شور و علاقه به سید و سالار شهیدان(ع) را به نمایش می گذارند. این حرارتی است که از درون زبانه می کشد و شعله های آن سوزشی بر دل ها می افکند.
سادات نیز که نشان سیادت خود را بر شانه دارند در میان خیل عزاداران حضور دارند و با امام عصر(عج) ابراز همدردی می کنند.
اوج دلسوختگی زمانی است که خیمه های زنان به آتش کشیده شد و بچه ها و زنان فرار کردند و حضرت زینب(س) نظاره گر تمام این مصایب بود. به همین دلیل صبر زینب(س) شهره عام و خاص است و همه در این روزها با عبارت امان از دل زینب(س) گریه سر می دهند.
با نزدیک شدن به غروب آفتاب شام غریبانی در شهر قم شکل می گیرد و با آتش زدن خیمه هایی نمادین در مکان های مختلف شهر ظلم و ستم ستمکاران را در اذهان تداعی و یاد مصایب را زنده نگاه می دارند. سنگینی غم را خورشید نیز احساس می کند و رو به غروب می گراید تا صبحی دیگر را رقم بزند و تاریخی دیگر بیافریند.
منبع: همشهری آنلاینbestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا